Van 6 t/m 8 Maart, net voor de ‘lock down’ vanwege het corona virus, werd in Assen de 40e editie van het Internationaal Filmfestival Assen georganiseerd, met het traditie getrouwe thema Vrouw & Film. Ik zat dit jaar ook in de organisatie, als coördinator Vrienden en Vrijwilligers. Sinds December ben ik bezig geweest met het beantwoorden van mailtjes, versturen van Vriendenpakketten, en inroosteren van vrijwilligers. Tijdens het festival was mijn rol het bemannen van de infobalie van IFA 2020, en het coördineren van de aanwezige vrijwilligers. En toen, op het laatste moment, bleek dat niet het enige was wat ik mocht doen tijdens IFA. Mijn teamgenoten hadden annuleringen voor een panelgesprek, en dit kwam mij ter ore. Ze zochten nog iemand die iets kon vertellen over gender, in het thema van Me Too, en zijdelings werd ik gevraagd. Ik dacht: verrek maar dat is mijn vakgebied! En zo geschiedde: mijn eerste panelgesprek als De Genderfilosoof is een feit.
Bombshell in perspectief
Iedere editie plaatst IFA een film in perspectief, met behulp van een panel. Wat vertelt de film ons en hoe doet hij dat? Wat heeft dat met ons te maken en met de wereld waarin we nu leven? Dit jaar mocht ik dus in het panel zitten, en de film die in perspectief werd gezet was Bombshell. Een film over de #MeToo affaire bij Fox Nieuws:
“De eerste Hollywoodfilm over #MeToo focust op het waargebeurde schandaal bij het controversiële en machtige Amerikaanse media-imperium Fox News. Nieuwslezers Gretchen Carlson (gespeeld door Nicole Kidman) en Megyn Kelly (Charlize Theron) doorbreken in 2016 het zwijgen, en klagen Fox News-topman Roger Ailes aan voor seksuele intimidatie. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Door verschillende personages te volgen biedt de film inzicht in hoe complex seksueel misbruik is, en doet dat met flair en ook humor.”
(https://filmfestivalassen.nl/programma_item/ifaperspectiefbombshell/)
Best nerveus
Samen met moderator René Duursma, Floortje Smit (filmjournalist de Volkskrant) en Inge te Brake (professional omgangsvormen op de werkvloer) ging ik dus na de film in gesprek over het onderwerp. Ieder een eigen specialiteit dat elkaar perfect aanvulde om de film goed in perspectief te zetten. Ik moet toegeven dat ik best wat nerveus was, voor zo’n eerste panelgesprek, zeker aangezien ik in het panel zat met gevestigde namen in hun eigen expertise. Mensen die al langer in het vak zitten, al (veel) vaker dit soort gesprekken hebben gehad, en waartegenover ik toch wel het groentje was.
Echter, voor de film begon hadden we even een voorgesprek met de moderator en de panelleden, en het was direct een inspirerend en levendig gesprek. Uiteraard heb ik verstand van mijn zaken, en als ik dan eenmaal in het gesprek zit, komen de woorden als automatisch uit mijn mond, en leg ik gemakkelijk verbanden tussen dingen. Alles waar ik me van te voren eventueel over had druk gemaakt, was niet nodig. We konden leuk heen en weer sparren, en zaten grotendeels op één lijn.
LVV congres & Podcast
Voor de film begon zouden we alvast als panel vooraan de zaal staan, zodat het publiek ons kon zien terwijl de moderator vertelde dat er een panelgesprek aansluitend op de film zou zijn. Terwijl we daarheen liepen, sprak Inge te Brake mij aan. Of ik leuk zou vinden om voor de Landelijke Vergadering Vertrouwenspersonen als spreker de zaal een beetje te komen prikkelen? Ja, natuurlijk lijkt mij dat leuk! En intern zei ik tegen mezelf: zie je wel, Eelste, je bent goed in wat je doet.
Na de introductie vooraan de zaal, die goed vol zat, liepen Floortje en ik weer naar boven. Dat het misschien wel interessant zou zijn om in haar podcasts te verschijnen? Nou, dat zou super zijn! Ik ben heel benieuwd!
Panelgesprek
Toen de film was afgelopen en de aftiteling was begonnen, kwamen we ‘en groupe’ weer de zaal inlopen. De helft van de zaal was al opgestaan om weg te lopen, maar doordat wij zo naar binnen kwamen lopen, gingen veel mensen toch maar weer zitten. Toch wel benieuwd naar wat er zou gaan komen.
We hebben gesproken over hoe vrouwen (en mannen!) in films worden geseksualiseerd en neergezet. Hoe dit onbewust constant gebeurt, zelfs al heeft het totaal geen enkele nut in de film. Hoe veiligheid op de werkvloer nog steeds iets is waar hard aan moet worden gewerkt, en waarom dit zo belangrijk is. En, hoe meisjes en jongetjes eigenlijk net zoveel van elkaar verschillen als dat meisjes onderling van elkaar verschillen, en jongetjes onderling. Dat het dus eigenlijk zou moeten gaan om individuele krachten en potentiëlen, in plaats van stereotypische zelfvervullende verwachtingen.
Als er al een conclusie was, was het wel dat openheid en communicatie twee van de belangrijkste zaken zijn om MeToo situaties op de werkvloer te vermijden in de toekomst. Als we met elkaar kunnen praten over onze eigen grenzen, deze durven en kunnen aangeven, als dat ook wordt gerespecteerd en nageleefd, dan kunnen we veel harmonieuzer met elkaar om gaan. We kunnen niet weten waar ieders grenzen liggen, en bovendien verschillen die per persoon en per situatie. Daarom is het belangrijk dat je kunt en durft aan te geven wanneer je je ongemakkelijk voelt, en dat vervolgens de reactie iets is in de trend van ‘oh, sorry, was niet mijn bedoeling’ -> en door inclusief respect voor de grens van de ander.
En ja, het panelgesprek duurde misschien wat lang. Halverwege liep de halve zaal leeg. Erg jammer, maar misschien mede daardoor kwam er nog wel een gesprek op gang met een aantal mensen uit de zaal die wel waren blijven zitten. En ja, ik sprak zelf ook ronduit, en werd zelfs nog onderbroken door de moderator die ook de andere panelleden aan het woord wilde laten. Maarja, ik probeerde wel korte antwoorden te geven, als hij echter door blijft vragen dan kom ik lekker in mijn verhaal!
Clash Festival
Na het panelgesprek werd ik aangesproken door de fotograaf Knelis die het ClashFestival in Groningen mede organiseert. Dat hij het heel leuk zou vinden als ik daar ook mijn zegje kwam doen! Super leuk, ik kom graag mijn zegje doen! Zo zie je maar, waar 1 opdracht toe kan lijden…
Conclusie
Het was een super leuke ervaring om het panelgesprek te doen, en ik heb er 3 super waardevolle contacten uit kunnen halen die me alle 3 wel in gedachten hebben voor weer iets anders. Een mooier compliment kun je niet krijgen, denk ik, want ik heb gedaan waar ik goed in ben, en naar aanleiding daarvan hebben mensen de conclusie getrokken dat ze mij graag nog eens willen horen/zien/spreken. Dat betekent dat ik iets interessants te vertellen heb, en dat ik het op een interessante manier doe!
Ook het hele weekend van IFA, het 40e jubileum jaar, was een groot succes. We hebben meer bezoekers gehad dan ooit, meer kaartjes verkocht, en dus meer mensen kunnen entertainen. Ik was kapot aan het eind van de week, maar mentaal was ik super happy. Zo leuk om te organiseren, coördineren, en samen het festival tot iets moois te maken! Dat ik dan 3 dagen met spierpijn nauwelijks mijn bed uit kan komen, ach… Die had ik ingepland, en waren het weekend zeker waard. Een mooie afsluiting van het sociale leven, nog net voor het corona virus ervoor zorgde dat we onszelf moesten opsluiten…
Dank aan Niels Knelis Meijer voor de foto!